Odmiana gruszki Deser Rossoshanskaya

Deser Rossoshanskaya - gruszka z owocami jesiennego okresu dojrzewania, wyhodowana w 1952 roku na stanowisku doświadczalnym ogrodnictwa strefowego Rossoshanskaya poprzez skrzyżowanie zimowej odmiany Bere Michurina z Piękno lasu... Autorstwo należy do G.D. Neporozhny i ​​A.M. Ulyanischeva. W 1965 roku odmiana została przekazana do testu państwowego. W 1968 r. Został podzielony na strefy w regionie centralnym (obwód briański), środkowym Czarnozem (obwód Woroneża) i północnym Kaukazie. Gruszka ta była najbardziej rozpowszechniona w nasadzeniach w latach 1975-1990, zwłaszcza w ogrodach na południu regionu Centralnej Czarnej Ziemi.

Drzewa są średnie lub energiczne i mają rzadką (ze względu na słabą zdolność do tworzenia pędów), szeroką piramidalną koronę. Kora na pniu jest ciemnoszara, gałęzie szkieletowe są szaro-brązowe. Gałęzie szkieletowe znajdują się pionowo pod kątem. Owocnikujące typu ringlet, same loki powstają głównie na gałęziach w wieku 2 lat.

Pędy są grube, proste, lekko owłosione, jasnobrązowe. Soczewica jest niewielka, prawie niewidoczna. Pąki są trójkątne, wystające, koloru brązowego. Liście są średniej wielkości, owalne, zielone, z lekko skręconymi wierzchołkami. Blaszka liściowa o gładkiej powierzchni, zagięta do góry i zagięta w dół wzdłuż nerwu, bez pokwitania. Ogonki są średnie lub długie, o słabo zaznaczonym kolorze.

Kwiaty są stosunkowo małe (3 cm), złożone, średnio wypełnione, białe. Kwiatostany baldaszkowate, duże, składają się z 8 - 9 kwiatów. Płatki są zamknięte, złożone, z solidnymi krawędziami. Piętno słupków jest na tym samym poziomie co pylniki; kolumny słupków nagie, szypułki średniej długości. Drzewa kwitną średnio.

Gruszki owocowe Deser rossoshanskaya średniej i ponadprzeciętnej wielkości (waga średnio 140 - 160 g, ale nie przekracza 200 - 205 g), okrągłe lub płasko zaokrąglone, gruszkowate lub jabłkowate, o wyrównanej gładkiej powierzchni . W okresie dojrzałości konsumenckiej owoce mają jasnożółty kolor podstawowy, barwa powłokowa przejawia się na nieznacznej części owocu w postaci słabo rozmytego różowawego rumieńca. Na skórze wyraźnie widoczne są dość duże zardzewiałe plamki podskórne w kolorze szaro-zielonym. Szypułki są średniej długości i grubości, zakrzywione. Lejek jest średniej głębokości, szeroki. Spodek ma średnią szerokość i głębokość. Otwarty kubek.

Miąższ jest biały lub lekko kremowy, średniej gęstości, aromatyczny, delikatny, bez kamienistych komórek, bardzo soczysty, deserowy, dobry lub wyśmienity w smaku słodkim. W 5-stopniowej skali degustacji wygląd owocu ocenia się na 4,5 punktu, smak - od 4,0 do 5,0 punktu. Ze względu na skład chemiczny owoce zawierają: substancje suche (14,8%), zawartość cukrów (10,2%), kwasy dające się miareczkować (0,08%), substancje pektynowe (0,40%), kwas askorbinowy (10,0 mg / 100 g). Ze względów ekonomicznych różnorodność jest uniwersalna. Z gruszek pozyskuje się wysokiej jakości kompoty (4,5 punktu), a często owoce tej odmiany wykorzystuje się do przyrządzania różnych deserów (marmolada, owoce kandyzowane, wino itp.).

Na południu regionu Woroneża owoce zbiera się na początku września. Zaleca się zbieranie owoców w nieco niedojrzałej formie (raczej zielonej), po czym dojrzewają w okresie dojrzewania i uzyskują charakterystyczny żółty kolor z rozmytym rumieńcem. Okres konsumpcji nie przekracza 78 dni, co jest typowe dla grupy odmian jesiennych i trwa do listopada. Wskaźniki transportowalności i zbywalności owoców są na wysokim poziomie.

Deser rossoshanskaya należy do odmian samopłodnych. Najlepszymi zapylaczami mogą być odmiany: Marmur, Tatiana, Autumn Yakovleva i inne, kwitnące w tym samym czasie.

Odmiana rośnie wcześnie, drzewa wchodzą w okres owocowania wcześnie - 5-6 lat po pączkowaniu w szkółce. Owocowanie jest regularne. Plon jest dobry (do 70 kg owoców na drzewo).Na południu regionu Woroneża średni plon przez wiele lat wahał się od 120 do 290 c / ha, maksymalny plon nie przekraczał 440 c / ha.

Jeśli chodzi o zimotrwalosc: w południowej części regionu Woroneża jest wysoka, ale już w jego północnej części, a także w Orelu, jest przeciętna. Najpoważniejsze zamarznięcia odnotowano raz podczas ostrej zimy 1976-1977, szacując na 3,0 punkty. Również podczas wiosennych przymrozków w 1999 r. (W nocy 7 maja temperatura spadła do minus 6 ° C) i 2000 r. (Długotrwałe przymrozki od 2 do 20 maja z temperaturami do minus 2 ° C) kwiaty zamarzły i zmarły.

Odporność tej gruszki na parch jest niezwykle wysoka, przez wszystkie lata jej istnienia nie odnotowano ani jednego przypadku tej choroby. Septoria może wpływać na odmianę tylko w latach epifitotycznych.

Odmiana jest mało wymagająca dla warunków glebowych, ale nadal preferowane są gleby żyzne, dobrze przepuszczalne. Drzewa nie tolerują nadmiernej długotrwałej stagnacji wilgoci i wilgoci.

Głównymi zaletami gruszki Dessertnaya Rossoshanskaya są: doskonałe walory handlowe i konsumenckie owoców, możliwość ich uniwersalnego zastosowania, wysoki poziom wczesnej dojrzałości, wyjątkowa odporność na parch, jesienny okres spożycia owoców, dobry plon.

Wady obejmują bezpłodność. W celu zwiększenia zimotrwałości zaleca się zaszczepienie korony odmian silnie odpornych na zimę.

Odmiana jest cenna w pracach hodowlanych jako forma wyjściowa o wysokich walorach handlowych i konsumenckich.