Odmiana jabłkowa Moskwa zimą

Moskiewska zima - późno zimowa odmiana jabłoni wyhodowana przez Moskiewski Uniwersytet Państwowy. M.V. Lomonosov, uzyskany w 1963 roku poprzez wysiew nasion hybrydowych z Welsey i Antonovka zwyczajny. Autorstwo należy do S.I. Isaev. Od 1977 r. Odmiana podlega państwowemu testowi, od 2002 r. Jest przeznaczona dla Regionu Centralnego.

Drzewa są energiczne z szeroką, zaokrągloną, gęstą, silnie ulistnioną koroną. Kora na pniu jest koloru szarego, na poziomo położonych gałęziach szkieletowych jest zielonkawo-szara. Loczki charakteryzują się naprzemiennym ułożeniem. Owocnikowanie jest skoncentrowane pod koniec zeszłorocznych przyrostów.

Pędy długie, średniej grubości, brązowe, wełniste, na przekroju zaokrąglone, międzywęźle krótkie. Soczewica średniej wielkości, wypukła, występuje na gałęziach w średniej ilości. Pąki są stożkowate, przylegające, wełniste, ich zewnętrzne łuski są zielonkawo-brązowe. Liście są duże, ze skórzastą, pomarszczoną powierzchnią i ząbkowanymi krawędziami, dolna część blaszki liściowej jest znacznie owłosiona. Ogonki są średniej długości, w pełni ubarwione. Przylistki są lancetowate, okrągłe.

Owoce moskiewskiej jabłoni zimowej są duże (masa jabłka zwykle waha się od 200 do 280 gramów), o gładkiej powierzchni, jednowymiarowe, równoramienne, regularne spłaszczone, zaokrąglone, o równych średnicach poprzecznych. Skórka jest gładka, pokryta woskowym nalotem. Główny kolor owocu po zerwaniu jest jasnozielony, ale podczas przechowywania jabłka stopniowo nabierają zielonkawożółtego koloru. Kolor okrywy jest dobrze zaznaczony na dużej części owocu poprzez rozmyty ciemnoczerwony rumieniec z niewyraźnymi kreskami. Punkty podskórne są małe, żółtawe, dobrze zaznaczone, często znajdują się na skórce jabłka. Łodygi są bardzo krótkie, średniej grubości. Lejek jest średniej głębokości, szeroki, z lekkim zardzewiałością na łodydze. Spodek średniej głębokości, szeroki, z marszczeniem przy filiżance. Półotwarty kubek. Rurka sub-miseczki jest krótka, ma szerokostożkowy kształt. Wnęka osiowa jest mała. Komory nasienne są zamknięte. Nasiona są średniej wielkości, koloru ciemnobrązowego, występują w średniej liczbie.

Miąższ jasnozielony, średnio gęsty, drobnoziarnisty, bardzo soczysty, lekko aromatyczny i korzenny, o dobrym słodko-kwaśnym smaku. Ocena degustacyjna smaku odmiany - 4,3 pkt. Ze względu na skład chemiczny owoce zawierają: sumę cukrów (średnio 9,5%, wartość wskaźnika zmienia się w zależności od strefy wzrostu od 8,3% do 12,4%), miareczkowalne kwasy (średnio 0,7%, dopuszczalny zakres to 0,51 % do 0,96%), garbniki (średnio 69 mg / 100 g, dopuszczalny zakres od 44 do 86 mg / 100 g), kwas askorbinowy (średnio 21,2 mg / 100 g, dopuszczalny zakres od 13,1 do 26,3 mg / 100 g) , Substancje P-aktywne (średnio 0,27 mg / 100 g, dopuszczalny zakres od 0,23 do 0,35 mg / 100 g), substancje pektynowe (średnio 8,7%, dopuszczalny zakres od 5,7% do 10,3%) w przeliczeniu na suchą masę.

Pod względem dojrzewania i spożycia moskiewska jabłoń zimowa należy do odmian typowo zimowych. Okres dojrzałości usuwalnej owoców przypada na koniec września - początek października. Utrzymanie jakości jest wysokie: jabłka przechowuje się do marca, maksymalnie do kwietnia.

Tempo wczesnej dojrzałości tej jabłoni jest niskie: drzewo rodzicielskie zaowocowało w 9 roku po wysianiu nasion; sadzonki szczepione zaczynają owocować od 6 do 7 roku, po czym szybko zwiększają plon. Odmiana jest bardzo plenna: średni wieloletni plon w Regionie Centralnym wynosi 134 c / ha (o 37 c / ha wyższy od odmiany kontrolnej).Moskiewska zima charakteryzuje się wysoką zimotrwalością i odpornością na parcha.

Głównymi zaletami tej jabłoni są: wysokie walory handlowe i konsumenckie owoców (wysoka jakość utrzymania, duża zawartość kwasu askorbinowego, atrakcyjny wygląd, duży rozmiar, dobry smak), wysoki plon, zimotrwalosc i parch.

Główną wadą jest niska wczesna dojrzałość drzew.