Odmiana winogron Victoria
Podczas gdy hodowcy amatorzy uprawiają coraz więcej nowych arcydzieł, które oszałamiają wyobraźnię winiarzy różnorodnością kształtów, kolorów i rozmiarów kiści, rosyjscy naukowcy nadal angażują się w swoją podstawową pracę. W szczególności kontynuują wysiłki, aby stworzyć winogrona nadające się do uprawy w surowym rosyjskim klimacie bez schronienia, ale jednocześnie dające plon porównywalny pod względem jakości z tradycyjnymi odmianami południowymi.
W tym względzie szczególne znaczenie przywiązuje się do rodzimego szczepu tajgi syberyjskiej i dalekowschodniej - szczepu Vítis amurensis (winogrono Amur). Oprócz fantastycznej zimotrwalości posiada geny zapewniające wysoką odporność na takie szkodliwe choroby grzybowe jak mączniak, oidium i szara zgnilizna. Wszystko to sprawia, że bardzo kusząca jest idea hybrydyzacji międzygatunkowej, w której odporność na nową odmianę zostanie przeniesiona z przodka Amuru, a walory handlowe i smakowe - z europejskiej. Wiele takich eksperymentów przeprowadzono przez wiele dziesięcioleci żmudnych prac badawczych, ale jak dotąd tylko kilka z nich dało satysfakcjonujące wyniki. Jednym z takich przedstawicieli selekcji międzygatunkowej, któremu udało się zbliżyć do zadania, jest hybryda Victoria, która stała się już znana i rozpowszechniona.
Ta odmiana winogron została uzyskana przez specjalistów z Ogólnorosyjskiego Instytutu Uprawy Winorośli i Winiarstwa, nazwanego na cześć V.I. JA I. Potapenko (Novocherkassk, obwód rostowski). Został wyhodowany w wyniku skomplikowanej krzyżówki, w której wykorzystano krzyżówkę gatunku europejskiego (Vitis vinifera) i amur (Vítis amurensis), nawożonych kolejno pyłkiem amerykańsko-europejskich winogron Save Villar 12−304, jako forma matki. W rezultacie do oceny badaczy, a następnie winiarzy, została przedstawiona nowa odmiana, która później otrzymała nazwę Victoria, o doskonałych wskaźnikach zimotrwałości, odporności na choroby, a jednocześnie dość wielkoowocowa, z jagodami atrakcyjnymi w wyglądzie, smaku i aromat. Nowość miała jednocześnie szereg istotnych wad, takich jak: słaba siła wzrostu, utrudnione zapylanie, tendencja do silnego rozluźniania się kiści, łuszczenie się i pękanie jagód.
Charakterystyka agrobiologiczna
Rośliny wykazują niewielki wigor, pełny krzew tworzy się dopiero w czwartym roku po posadzeniu. Korona młodego pędu jest delikatna, jasnozielona z lekkim, dość intensywnym pokwitaniem. Liście są średniej wielkości, zaokrąglone, pięciopłatkowe, z umiarkowanym stopniem rozwarstwienia i miękką siateczkowo pomarszczoną powierzchnią o ciemnoszmaragdowym kolorze. Górne boczne wgłębienia są głębokie, zamknięte wąsko eliptyczne lub otwarte w kształcie szczeliny, dolne są znacznie płytsze pod względem szorstkości, otwarte, sklepione ze spiczastym dnem lub mają kształt nachylonego kąta. Wcięcie petiolate jest szeroko sklepione, zwykle z płaskim dnem. Ogonek jest średniej długości, ma czerwonawy odcień. Zęby wzdłuż krawędzi blaszki liściowej są duże, trójkątne, z wypukłymi krawędziami i spiczastymi wierzchołkami. Kwiaty tej odmiany charakteryzują się funkcjonalnie kobiecym typem kwitnienia, dlatego w sąsiedztwie wymagają dobrych zapylaczy. Roczne pędy Victorii dojrzewają dość wcześnie i dobrze, uzyskując jasnobrązowy kolor.
Kiście winogron są wystarczająco duże, stożkowate, umiarkowanie gęste, z niedostatecznym zapyleniem, luźne, o średniej wadze 500-700 gramów lub więcej. Grzebień jest długi, zielony z czerwonawą podstawą, raczej mocny. Jagody są duże, lekko owalne, o średniej długości 27 mm i średnicy 22 mm, w kolorze czerwono-malinowym lub jasnobordowym, o masie 6-8 gram. Równość winogron w gronie jest zwykle zadowalająca, jednak w niekorzystnych latach kwitnienia można zaobserwować ich groch. Miąższ jagód Wiktorii ma delikatną soczysto-mięsistą konsystencję, przyjemny harmonijny smak z wyraźnym aromatem gałki muszkatołowej, który objawia się w pełni dojrzałą. Zawartość cukru w soku w odmianie jest dość wysoka - 17-19 gramów / 100 ml, miareczkowalna kwasowość 5-6 gramów / litr. Skóra jest bardzo cienka, nieuchwytna, prawie przezroczysta w świetle. Na jego powierzchni wyczuwalny jest dymny nalot woskowy. W każdej jagodzie jest 1-3 nasion. Oceny smaku świeżych winogron są bardzo pozytywne.
Zbiór do uniwersalnego zastosowania. Nadaje się zarówno na świeżo, jak i do przetworzenia na soki, kompoty i dżemy. Domowe przetwory z w pełni dojrzałych jagód wyróżniają się eleganckim kolorem i doskonałym aromatem. Grona uprawiane w środkowej strefie kraju z należytą starannością i zaawansowaną technologią rolniczą praktycznie nie różnią się smakiem i wyglądem od swoich południowych odpowiedników. Zbiory Victorii nie nadają się do transportu na duże odległości i długotrwałego przechowywania ze względu na delikatną skórkę jagód, która nie jest w stanie wytrzymać znacznych obciążeń mechanicznych i zapewnia niezawodną ochronę podczas przechowywania.
Winogrona dojrzewają dość wcześnie. Okres wegetacji od pęknięcia pąków do gotowości do zbioru wynosi 115-120 dni. Suma aktywnych temperatur wymaganych dla odmiany wynosi 2300-2400 ° C, dzięki czemu ma czas dojrzewania nawet na szerokości geograficznej regionu moskiewskiego. Odporność na mróz Wiktorii jest dość wysoka (-27 ° C), jednak bliżej północnej granicy obszaru występowania ta mrozoodporność okazuje się niestety niewystarczająca do uprawy bez przykrycia.
Potencjalna produktywność odmiany jest bardzo znacząca i często przekracza fizyczne możliwości samych roślin, które są w związku z tym bardzo podatne na przeciążenia. Odsetek pędów owocujących zwykle waha się od 70 do 90%. Średnia liczba klastrów na rozwinięty pęd wynosi 1,1-1,3; dla owocnych - 1,4-1,8. Z krzewu wielu hodowców otrzymuje według nich do 20 kilogramów gron, ale tylko dojrzałe, dobrze rozwinięte rośliny, nad którymi sprawuje się pełną opiekę, „rozciągną” taki ładunek. Z biegiem lat plony Victorii są bardzo niestabilne i oprócz umiejętności czytania i ciężkiej pracy hodowcy w dużym stopniu zależą od warunków pogodowych, zwłaszcza w okresie kwitnienia krzewów winogronowych. Przeciążenie wpływa negatywnie na wzrost i rozwój już średnich roślin, może prowadzić do ich silnego osłabienia, a nawet śmierci w okresie zimowym.
Po dojrzewaniu lepiej nie pozostawiać długo uprawy na krzakach ze względu na dużą skłonność winogron do pękania, nawet przy stosunkowo niewielkim spadku wilgotności gleby. Ponadto osy bardzo aktywnie interesują się słodkimi aromatycznymi jagodami, a cienka skóra nie jest przeszkodą dla tych owadów.
Cechy agrotechniczne
Pomimo wszystkich wysiłków naukowców, którzy osiągnęli wysoką odporność na mróz i choroby, Victoria nigdy nie stała się ideałem i standardem do krajowej uprawy winorośli. W procesie testowania odmiany i uprawiania jej przez amatorów w różnych strefach klimatycznych wykazał pewne braki w agrobiologii, które w opinii rozczarowanych nią hodowców nie są w pełni rekompensowane brakiem konieczności schronienia krzewów przed zimę i łatwość zapobiegania chorobom grzybiczym.
Dlatego dla dobrego wzrostu i rozwoju wskazane jest szczepienie winogron na energicznych podkładkach. Rozmnażanie przez ukorzenianie sadzonek w regionach wolnych od filoksery jest możliwe, ale krzewy będą bardzo zwarte.Nawiasem mówiąc, ukorzenienie tej odmiany jest stosunkowo łatwe, podobnie jak fuzja z popularnymi formami podkładek. Ponadto Victoria wymaga żyzności gleby i bardzo dobrze reaguje na regularne nawożenie podczas wzrostu i owocowania.
Odmiana jest zwykle formowana zgodnie ze standardowymi schematami niezakrywającymi, jednak w regionach, w których minimalne temperatury w zimie spadają do krytycznych dla Wiktorii -27 ° C, schronienie jest nadal konieczne. Zbyt mocna warstwa termoizolacyjna nie jest jednocześnie konieczna, wystarczy po prostu wkopać rękawy w ziemię lub nawet po prostu usunąć winorośl z kratki i położyć ją na ziemi w miejscach o stale wysokiej pokrywie śnieżnej.
Wejście winogron do owocowania zwykle następuje dość wcześnie: już w drugim lub trzecim roku młode krzewy starają się wyrzucić kwiatostany, ale lepiej nie nadużywać tej właściwości, aby dać im siłę do normalnego rozwoju. Nawet dojrzałe krzewy należy ładować bardzo umiarkowanie. Wiosną podczas przycinania pozostaje tylko 25-30 oczu na krzak, skracając dość mocno strzały owocowe (o 6-8 lub nawet 3-5 pąków). Słabe i sterylne pędy są tradycyjnie odłamywane po rozpoczęciu sezonu wegetacyjnego i należy usuwać dodatkowe kwiatostany i młode grona, z których na pędzie może znajdować się do trzech kawałków, aw wyniku przerzedzenia nie więcej niż jeden powinien pozostać.
Funkcjonalnie żeński typ kwiatu i związane z nim problemy z zapylaniem są jedną z głównych wad tej odmiany. Wielu winiarzy narzeka na groszek i bardzo luźną kiść, która czasem nawet nie odważy się nazwać kiścią winogron, zanim wisi na niej kilka winogron. Sytuację można radykalnie poprawić, sadząc biseksualną odmianę winogron w pobliżu Victorii, co pokrywa się z nią pod względem kwitnienia. Dobre wyniki uzyskuje się również traktując kwiatostany stymulatorem wzrostu Gibberellin według następującego schematu: najpierw oprysk (zanurzenie) roztworem o stężeniu 3-5 mg / l na etapie wystających szypułek; drugi - w okresie maksymalnego kwitnienia (30 mg / l); trzecia - w fazie „małego groszku” (30mg / l). Takie manipulacje nie tylko pomogą zapobiec poluzowaniu się szczotek, ale także znacznie poprawią prezentację i smak jagód, które uzyskają atrakcyjny podłużny kształt, zwiększą rozmiar w porównaniu ze standardem, a niektóre nawet staną się bez pestek.
Inny poważny problem Victorii, pękanie winogron, jest trudniejszy, ale także możliwy. Głównym zaleceniem jest tutaj staranna regulacja reżimu wodnego gleby za pomocą nawadniania. Nie należy dopuścić nawet do niewielkiego przesuszenia ziemi, aby w wyniku niespodziewanych opadów gleba nie zmieniała gwałtownie swojej wilgotności, na co ta odmiana bardzo boleśnie reaguje. Przeciwko osom, które po prostu pokonują winogrona, konieczne jest stosowanie specjalnych pułapek lub stosowanie indywidualnych worków siatkowych dla każdej kiści, które niezawodnie chronią plony przed irytującymi owadami. Walka z pleśnią, mączniakiem prawdziwym i szarą zgnilizną w tej hybrydzie jest bardzo prosta i nie jest pracochłonna. Zabiegi przeciwko chorobom grzybiczym są wymagane jednorazowo i tylko w przypadku pojawienia się idealnych warunków do rozwoju patogenów.
Tak więc Victorię można uznać za kontrowersyjną, ale mimo to godną uwagi odmianę. Dotyczy to zwłaszcza uprawy winorośli „północnej”, gdzie wybór odmian tej kultury nie jest tak duży jak na południu. To w nietradycyjnych regionach uprawy winogron ta hybrydowa forma znajduje swoich najbardziej lojalnych wielbicieli, którzy swoją pracą i kompetentnym podejściem neutralizują wszystkie jej niedociągnięcia, uzyskując doskonałe plony, które z pewnością są przedmiotem ich dumy.
