Odmiana winogron Valentine

W ostatnich latach przyzwyczailiśmy się do oczekiwania na nowe hybrydowe formy winogron, przede wszystkim od hodowców amatorów, którzy znacznie wzbogacili asortyment upraw na naszych działkach ogrodowych i przydomowych. Jednak naukowcy nie stronią od tego procesu, oferując winiarzom ich najciekawsze osiągnięcia, które często poza doskonałymi walorami handlowymi odznaczają się także złożoną odpornością na niekorzystne czynniki środowiskowe, bezpretensjonalnością i plastycznością w uprawie.

Jeden z tych dzieciaków pracowników Ogólnorosyjskiego Instytutu Uprawy Winorośli i Winiarstwa im. V.I. JA I. Potapenko, Novocherkassk, region Rostov, to hybrydowa odmiana winogron o nazwie Valentina. Otrzymano go w wyniku skrzyżowania złożonej hybrydy pochodzenia ukraińskiego Demeter z dość starą odmianą Muscat Summer, pochodzącą z Mołdawii. Autorką nowości jest żeński zespół badawczy, w skład którego wchodzą Svetlana Ivanovna Krasokhina, Valentina Alekseevna Ganich i Lyudmila Alekseevna Maistrenko.

Uzyskana przez nich odmiana okazała się bardzo obiecująca pod względem szeregu parametrów. Przede wszystkim wyróżnia go wielkoowocowe, wyrażone imponującą wielkością zarówno kiści, jak i jagód, wysoki smak owoców, które posiadają również lekki aromat gałki muszkatołowej, zwiększona odporność krzewów na mróz oraz szereg pospolitych chorób grzybowych . Nawet tak niebezpieczny szkodnik winogron, jak filoksera korzeniowa, powoduje stosunkowo niewielkie uszkodzenia hybrydy, dlatego na glebach lekkich można ją uprawiać we własnej kulturze zakorzenionej prawie wszędzie.

Nasza bohaterka stała się znana pod koniec XXI wieku, po czym szybko zyskała popularność wśród amatorskich winiarzy, którzy szeroko rozpowszechniali ją w wielu regionach naszego kraju i krajów ościennych. A w 2016 roku forma hybrydowa stała się kandydatem do dopuszczenia do uprawy przemysłowej, po wejściu do stanowego badania odmian. Chciałbym wierzyć, że ten proces zakończy się sukcesem dla Valentiny, a ukochana przez wielu hybryda oficjalnie uzyska status odmiany i zajmie należne jej miejsce w Państwowym Rejestrze Osiągnięć Hodowlanych Federacji Rosyjskiej.

Charakterystyka agrobiologiczna

Rośliny w trakcie rozwoju wykazują doskonały wigor wzrostu wyprostowanych pędów. Korona młodego pędu winogron jest otwarta, błyszcząca, w kolorze żółto-zielonym, nie ma na niej pokwitania. Oś pędu jest zielona z wyczuwalnymi odcieniami antocyjanów po słonecznej stronie. Liść może osiągnąć bardzo duże rozmiary, kształt okrągły lub nieco wydłużony, składa się z pięciu płatów ze średnim lub znacznym stopniem rozcięcia między nimi. Profil blaszki liściowej ma kształt lejka, podczas gdy krawędzie blaszek są uniesione do góry. Jego powierzchnia jest jasnozielona, ​​błyszcząca, gładka lub delikatnie musująca, grzbiet nie jest owłosiony, z wyjątkiem niewielkiej liczby szczecin wzdłuż głównych żył. W przeważającej części górne i dolne nacięcia boczne są dostatecznie głębokie, otwarte, przybierają postać liry z zaokrąglonym lub ostro zakończonym dnem lub ukośnym kątem. Ogonek jest szeroki, otwarty, najczęściej w kształcie liry, podobny do bocznych nacięć, ale na niektórych liściach może mieć wygląd sklepienia. Ogonki są długie, o rząd wielkości większe niż główna żyła liścia, koloru zielonego z ledwo zauważalnymi czerwonawymi odcieniami. Ząbki na obwodzie blaszki są umiarkowanie duże, trójkątne z wąskimi podstawami, gładkimi lub lekko wypukłymi krawędziami i spiczastymi wierzchołkami. Kwiaty są biseksualne, dlatego zapylanie przebiega bezproblemowo, a groch jest bardzo rzadki. Rozproszenie pąków i jajników nie jest charakterystyczne dla odmiany. Roczny wzrost zwykle dojrzewa do 2/3 długości, uzyskując żółtawobrązowy kolor. Liście winogron żółkną, zanim opadną jesienią.

Cylindryczne, a rzadziej cylindryczno-stożkowe grona Valentiny osiągają bardzo imponujące rozmiary, osiągając 35-37 mm długości i 17-19 cm szerokości Średnia waga dojrzałych szczotek waha się od 800-900 gramów, ale wiele z nich znacząco przekroczyć wagę jednego kilograma ... Struktura gron jest średnio zwarta lub raczej luźna, dzięki czemu swobodnie ułożone winogrona nie ulegają deformacji i nie uszkadzają się nawzajem. Grzebienie są stosunkowo długie, bardzo mocne, często zdrewniałe, koloru jasnozielonego. Jagody o atrakcyjnym wydłużonym owalnym lub lekko zakrzywionym kształcie również zachwycają dużym kalibrem. Ich typowy rozmiar podłużny to 27-29 mm, poprzeczny - 21-23 mm. Średnia waga winogron wynosi 9-10 gramów. Kolor owocu jest specyficzny. Główny kolor skóry jest zielonkawożółty, matowy, a od strony słonecznej pomalowany na jasne odcienie bursztynowo-żółte z częstymi „piegowatymi” brązowymi plamami. Na powierzchni znajduje się ochronna powłoka pruinowa o jasnych tonach o średniej intensywności. Miąższ jagód jest soczysty i mięsisty, ale jednocześnie bardzo delikatny, dosłownie rozpływający się w ustach, ma przyjemny orzeźwiający słodko-kwaśny smak, przypominający niektóre tradycyjne odmiany pochodzące z Azji Środkowej. Wyrafinowanie gastronomiczne uzupełnia łagodny aromat Muscat, szczególnie wyczuwalny, gdy winogrona są w pełni dojrzałe. Jednak niestety nie zawsze się to objawia i zależy od warunków glebowych i klimatycznych, w których uprawiana jest odmiana. Świeżo wyciskany sok jest bezbarwny, jego zawartość cukru sięga 17-19 g / 100 ml, przy lekko podwyższonej kwasowości miareczkowej 6-7 g / l. Skórka owocu jest średniej grubości, mocna, ale jadalna. Nasiona są dość duże, w kształcie gruszki, w kolorze jasnobrązowym, od jednego do trzech w każdej jagodzie. Podczas jedzenia mogą powodować pewien dyskomfort u wyrafinowanych smakoszy, jednak mimo to nasza bohaterka otrzymuje podwyższone oceny degustacyjne świeżych winogron. Średnia ocen, które zdobyła to około 8,3-8,7.

Głównym celem tej odmiany jest bezpośrednie spożycie uzyskanych plonów na żywność. Sprzyja temu doskonała prezentacja i wysoki smak, który doceniają rolnicy, którzy już włączyli tę odmianę do swojego asortymentu. Większość z nich ocenia Walentinę jako dość „rynkową” formę, która może przynosić dobre dochody, także ze względu na jej bezpretensjonalność, która determinuje minimalne koszty uprawy jednostki produkcji. Za potrzebę minimalnej pielęgnacji naszą bohaterkę szanują również amatorzy, którzy uprawiają winogrona na własne potrzeby. Obfite plony wystarczą im zarówno na pożywienie, jak i na przetworzenie zimą na bardzo smaczne i zdrowe soki, kompoty, konfitury i marynaty. Odnotowuje się również dobrą jakość przechowywania i możliwość transportu pęczków.

Okres wegetacji roślin jest dość długi - około 140-145 dni od pęknięcia pąków do początku usuwalnej dojrzałości plonu. Jednak ze względu na fakt, że oczy tej hybrydy budzą się wczesną wiosną, okres masowego dojrzewania winogron w warunkach regionu Rostowa przypada na pierwszą dekadę sierpnia. Suma aktywnych temperatur w tym czasie wynosi 2600-2700 ° C i wskazuje na możliwość promowania odmiany nieco na północ od tradycyjnych regionów uprawy winorośli. Jednocześnie należy wziąć pod uwagę zarówno ogólne zagrożenie mrozowe klimatu, jak i ryzyko obniżenia temperatur zimą do −24 ... −25 ° С, osłonić krzewy na zimę oraz prawdopodobieństwo późnych przymrozków wiosennych, które mogą poważnie uszkodzić plon odmiany.

W optymalnych warunkach wydajność Valentiny jest dość wysoka - 130-140 kg / ha, a poszczególne krzewy przy dobrej pielęgnacji są dość gotowe do „wyciągnięcia” do 15-20 kg winogron bez oznak przeciążenia.Ponad 80% rozwiniętych pędów jest płodnych, a współczynnik owocowania waha się w granicach 0,9-1,3. Rośliny wymagają obowiązkowego racjonowania ładunku. Przycinanie jest używane jako średnie lub krótkie.

Dojrzałe winogrona mogą długo wisieć na krzakach, praktycznie nie dotkniętych szarą zgnilizną. W przypadku innych chorób grzybiczych odporność odmiany jest inna - na mączniaka około 2,5-3 pkt, na mączniaka prawdziwego 3,5-4 pkt. Osy mogą w umiarkowanym stopniu uszkadzać jagody, dlatego ochrona owoców przed owadami nie będzie zbyteczna.