Odmiana agrestu rosyjskiego

Stare odmiany agrestu, które są nadal uprawiane, dowiodły swojej niezawodności. Wśród takich sprawdzonych odmian jest rosyjska, która nadal cieszy się popularnością wśród koneserów kultury. Wyprowadzili go po wojnie, w 1949 roku, na V.I. I.V. Michurin. Autor - K.D. Sergeeva, która zapyliła agrest Careless mieszanką pyłków zebranych z Oregonu, Houghton i Curry. W Państwowym Rejestrze Osiągnięć Hodowlanych Rosji odmiana figuruje od 1959 roku. Dopuszczenie do uprawy jest dostępne w prawie wszystkich regionach kraju - środkowej, środkowej czarnej ziemi, północnej, północno-zachodniej, Wołgo-Wiatce, środkowej Wołdze, północnej Kaukazie, zachodniej Syberii, Nizhnevolzhsky, wschodniej Syberii i Dalekim Wschodzie.

Opis

Krzew jest średniej wielkości, czasami energiczny. Wysokość ok. 150 cm Korona ruska umiarkowanie zagęszczona, rozgałęzienie słabe. W młodym wieku roślina się rozprzestrzenia, a następnie staje się bardziej zwarta. Młode pędy agrestu są średnie lub grube, nie owłosione, zakrzywione w łuk, więc wierzchołki zwisają. Kora jest jasnozielona, ​​w górnej części widoczne jest zabarwienie antocyjanów. Kora zdrewniałych pędów rozjaśnia się. Krzew tej odmiany można nazwać średnio kolczastym, ciernie przeważnie pojedyncze, lekkie, proste, o średniej długości i grubości. Rosną prostopadle do pędu lub ukośnie do góry, zwykle skupione w dolnej części pędu. Pąki są małe, podłużne, ze spiczastym wierzchołkiem, bezwłose, brązowe, rosnące odbiegające od pędu.

Liście rosyjskie są średniej wielkości, jasnozielone, nie owłosione. Powierzchnia blaszki liściowej agrestu jest matowa lub lekko błyszcząca, skórzasta, pofałdowana, wklęsła. Zęby są małe, lekko wygięte, z tępym wierzchołkiem. Główne żyły nie są zabarwione. Liść tej odmiany ma pięć płatów, między nimi wycięcia są średniej wielkości. Płat środkowy jest nieco większy niż płaty boczne, z zaokrąglonymi krawędziami na krawędziach bocznych. Płaty boczne są średniej wielkości, wierzchołki są spiczaste i skierowane do góry, kąt między żyłkami płatów bocznych jest ostry. Płaty podstawy są słabo rozwinięte, z otwartymi żyłami. Kąt między prostą podstawą blaszki liściowej a ogonkiem jest prosty. Ogonek jest średniej grubości i długości, w dolnej części ma bardzo skąpe pokwitanie, znajduje się pod kątem 45 ° do pędu. Kwiaty są małe, jasnobrązowe. Pędzel składa się z jednego lub dwóch kwiatków. Płatki są blade, luźne, lekko wygięte do góry.

Agrest jest średniej do dużej wielkości, o wadze 3,0 - 6,0 gramów, owalny lub eliptyczny. W okresie dojrzałości stają się ciemnoczerwone. Ze względu na ten kolor odmiana jest często nazywana rosyjską czerwienią. Skóra jest cienka, ale jędrna, nie owłosiona, z woskowym nalotem. Po dojrzewaniu wyraźnie widoczne staje się mocne żyłkowanie, żyły są słabo rozgałęzione, koloru różowego. Miąższ jest delikatny, soczysty i aromatyczny. Smak jest słodko-kwaśny, bardzo przyjemny, „stołowy”, oceniany na 4,0 - 4,4 punktu. Kielich jest dość duży, pełny, zamknięty. Ogonek jest jasnozielony, bezwłosy, krótki i smukły. 100 gramów surowca zawiera: cukry - 9,9%, miareczkowany kwas - 1,8%, kwas askorbinowy - 23,6 - 41,6 mg.

Ten agrest ma odmianę - rosyjski żółty. Chociaż pojawił się później, nie jest gorszy od swojego poprzednika. Zabrali ją do tego samego instytutu badawczego nazwanego imieniem I. I.V. Michurin, ale jest wpisany do rejestru państwowego od 1974 roku. Wyglądem i cechami jest podobna do opisanej odmiany, ale jej jagody są większe, a plon nieco wyższy.

Charakterystyka

• Wczesna dojrzałość naszego bohatera jest wysoka - pełne zbiory można usunąć przez 2-3 lata po posadzeniu 2-letniej sadzonki;
• pod względem dojrzewania plon dojrzewa w połowie, co oznacza, że ​​w regionach o klimacie umiarkowanym owoce dojrzewają do 25 lipca, ale w regionach południowych czas zbiorów może nastąpić nieco wcześniej, aw chłodnych - trochę później. Jagody dojrzewają powoli;

• plon Russkiego jest wysoki, według VNIISPK, liczba ta wynosi 2,1 - 5,7 kg z krzewu, a rejestr państwowy deklaruje wyższą produktywność - od 4 do 10 kg na roślinę;
• agrest jest samopłodny, więc można je uprawiać w pojedynczych nasadzeniach;
• zimotrwalosc odmiany jest dość wysoka, ale w zbyt surowe zimy może przemarzać;
• odporność rośliny na suszę jest bardzo dobra, co oszczędza ją w czasie upałów, kiedy z jakiegoś powodu podlewanie jest opóźnione;
• odporność roślin jest wysoka, przede wszystkim rosyjski ceniony jest za doskonałą odporność na mączniaka prawdziwego, odporny na sferotecę;
• w jednym miejscu odmiana może owocować do 15 lat, po czym plon maleje;
• możliwość transportu owoców jest dobra;
• sposób wykorzystania plonu jest uniwersalny. Zdrowe jagody w swojej naturalnej postaci dobrze wzmocnią odporność dorosłych i dzieci. A na zimę każda gospodyni będzie mogła przygotować pyszne przetwory - agrest tarty z cukrem, dżem królewski z liśćmi wiśni, dżem, nadzienie do ciasta, a nawet likier.

Sadzenie i odejście

Rosjanin preferuje dobrze oświetlone obszary z luźną i żyzną glebą, której kwasowość jest umiarkowanie obojętna lub lekko kwaśna. Poziom wód gruntowych nie przekracza 1,5 metra nad powierzchnią. Czas lądowania dobiera się z uwzględnieniem cech klimatycznych regionu. Biorąc pod uwagę wielkość krzewu, odległość do sąsiednich roślin wynosi około 1,5 metra, do ogrodzeń lub ścian budynku - co najmniej 1 metr. Odmiana reaguje na karmienie, uwielbia połączenie materii organicznej i nawozów mineralnych. Przycinanie jest prawdopodobnie głównym krokiem w pielęgnacji agrestu. Podczas sadzenia sadzonka jest przecinana na pół lub 2/3. Następnie corocznie wiosną lub jesienią usuwa się stare i chore gałęzie. Przycinanie odbywa się na poziomie gleby, aby nie pozostały konopie. Pozostałe metody pielęgnacji nie różnią się od zwykłych.

Rosjanka to niezawodna i owocna odmiana, która ma również silną odporność. Zimotrwalosc pozwala na jej uprawianie w prawie wszystkich regionach, z wyjątkiem Uralu. Jagody są wysokiej jakości handlowej i nadają się do przetwórstwa. Przez wiele lat uprawy tego agrestu nie stwierdzono w nim żadnych oczywistych niedociągnięć. Niedogodności mogą spowodować rozprzestrzenianie się krzewu tylko w młodym wieku.