Odmiana gruszki Bessemyanka

Bessemyanka to stara rosyjska odmiana gruszek narodowej selekcji o owocach dojrzewających późnym latem. Nazwa odmiany związana jest z jedną z jej cech: prawie wszystkie dojrzałe owoce zawierają słabo rozwinięte nasiona, to znaczy komory nasienne prawie nie zawierają nasion. Również Bessemyanka jest często nazywana Gruszką Cukrową. Jest szczególnie rozpowszechniony w starych ogrodach regionów środkowego regionu Rosji. W prowincjach moskiewskich nasadzenia tej odmiany były w stanie całkowicie wyprzeć najlepsze wówczas odmiany francuskich gruszek ze względu na ich zawodność pod względem zimotrwałości (nie tolerowały silnych mrozów). Jednak w ostatnich latach popularność Bessemyanki gwałtownie spadła z powodu silnej klęski parcha, a już w nowych ogrodach jest znacznie mniej powszechna.

Od 1947 roku odmiana podlega państwowemu testowi. W tym samym roku został podzielony na strefy na północnym zachodzie (region Nowogród i Leningrad), Środkowy (regiony moskiewski, riazański, kaługa, smoleński i tula), Wołgo-Wiatka (Republika Czuwaska), Srednevolzhsky (regiony Penza i Uljanowsk, republika) Mordowii) i Niżniewolżski (obwód saratowski).

Drzewa są średniej wielkości lub energiczne, tempo wzrostu jest szybkie, korona cienka, szerokopiramidalna. Gałęzie są długie, końcami skierowanymi do góry, pomalowane na żółto-brązowy kolor.

Pędy są długie, cienkie. Soczewica jest biaława, wypukła i wyczuwalna w dotyku. Liście są średniej wielkości, jajowate lub owalno-jajowate, zielone, całe lub drobno ząbkowane na brzegach. Ogonki są długie. Kwiaty niezbyt duże, płaskie, białe, zebrane w kwiatostany po 5 - 7 sztuk; zaokrąglone płatki, z nogą, złożone łyżką, są umieszczone oddzielnie od siebie; szypułki są bardzo długie, znamiona słupków są na tym samym poziomie co pylniki lub nieco poniżej.

Owoce gruszki Bessemyanka są małe, poniżej średniej wielkości (waga zwykle od 70 do 80 gramów), krótkie gruszkowate, z lekko wyboistą powierzchnią i nieco szorstką skórką. Niedojrzałe owoce są zielonkawo-trawiaste, natomiast dojrzałe mają kolor jasnożółtozielony. Owoce mogą być pozbawione koloru skórki lub lekko opalone (lekko brązowawo-czerwony rumieniec) po słonecznej stronie. Punkty podskórne są szare, duże, liczne. Szypułki są cienkie, średniej długości, proste, czasem łukowate. Lejek jest płytki. Spodek jest mały, nierówny. Kubek jest otwarty. Małe serce. Nasiona w większości przypadków są słabo rozwinięte, słabe.

Miąższ jest żółtawo-biały (żółty melon), średniej gęstości, półtopący, delikatny, soczysty, często granulowany, lekko aromatyczny, o dobrym słodkim smaku. Owoce, zabrane na czas, są pyszne. Ze względu na skład chemiczny owoce zawierają: całkowitą ilość cukrów (9,1%), miareczkowalne kwasy (0,12%), kwas askorbinowy (7,8 mg / 100 g), substancje P-aktywne (51 mg / 100 g), substancje pektynowe ( 6,6%). Odmiana uniwersalna (świeża, susząca, konserwowa).

Dojrzewanie owoców następuje pod koniec sierpnia. Okres przechowywania jest bardzo krótki, zwykle do 7-10 dni. Dojrzałe owoce mają tendencję do opadania z gałęzi. Przejrzałe „puchną”, dlatego lepiej zjeść trochę wcześniej (przez 1 - 1,5 tygodnia).

Okres owocowania przypada na 8 - 9 rok po posadzeniu. Na podkładce karłowatej drzewa owocują już od 3 roku. Plony są obfite i regularne. Maksymalny wskaźnik plonu osiąga 270 kg na drzewo. Zimotrwalosc odmiany jest dość wysoka, drzewa bez problemu znoszą zwykłe zimy. Ale poziom zimotrwałości Bessemyanki jest nieco niższy niż poziom tak silnie odpornych na zimę odmian, jak Voskovaya, Voshchanka, Tonkovotka.

Według najnowszych danych odmiana nie jest odporna na parcha, w latach epifitotycznych odnotowano poważne uszkodzenia owoców i liści.

Ta gruszka jest częściowo samozapłodna. Za jego najlepsze zapylacze uznawane są następujące odmiany: Bere Ligel, Autumn Bergamot, Williams, Ilyinka, Olvier de Serre, Tonkovotka.

Oczywistymi zaletami gruszki Bessemyanka są: wysoki plon i zimotrwalosc, dobry słodkawy smak owoców, częściowa samozapłodnienie.

Mówiąc o niedociągnięciach, wskazują one na niedostatecznie duży rozmiar owoców, ich niską jakość przetrzymywania i szybkie dojrzewanie, podatność na parch.