Świerk Kolorado Waldbrunn

Wśród wielu świerków i krzewów występujących powszechnie w projektowaniu krajobrazu występuje stosunkowo niewielka grupa zwana „ciernistym świerkiem”. Często nazywane są również „Kolorado”, w zależności od regionu pochodzenia - Górami Skalistymi w zachodnich Stanach Zjednoczonych lub „świerkiem Kolorado”, zgodnie z dominującym kolorem igieł. W ciągu ostatnich półtora wieku hodowcy stworzyli wiele odmian tej podgrupy, z których jedną teraz opiszemy.

Historia pochodzenia

Odmiana Waldbrunn (Picea pungens Waldbrunn) została wyhodowana w jednej ze szkółek w Niemczech przez hodowcę Rolfa Friedricha w 1984 roku. Swoją nazwę zawdzięcza nazwie miejscowości, w której znajdowała się sama szkółka. Warto zauważyć, że przez długi czas odmiana pozostawała „w cieniu” i była mało znana w Europie. Zainteresowanie nim pojawiło się dopiero w ciągu ostatnich 15 lat.

Opis wyglądu

Waldbrunn jest typowym przykładem odmiany karłowatej, która nawet w wieku dziesięciu lat nie przekracza 0,6 metra wysokości. Dorosła roślina rzadko dorasta do 1,5 m. Ciekawe, że jej szerokość może okazać się jeszcze większa, poza tym korona jest często wklęsła pośrodku. Wszystko to pozwala porównać go z ptasim gniazdem.

Ciekawy! Z wiekiem wklęsłość stopniowo zanika, korona przyjmuje kształt szerokiego stożka i słusznie nazywać go „kapeluszem z szerokim rondem”.

Igły są krótkie, około 1,5 cm, twarde i mocne, bardzo kolczaste, srebrzystoszare, czasem z wyraźniejszym błękitem, szczególnie zaznaczonym na młodych pędach. Gałęzie są pogrubione, ale krótkie, rosną gęsto, prawie poziomo. Pod względem gęstości korony i zwięzłości świerk ten należy do czołówki.

Ekstremalnie powolne tempo wzrostu pozwala drzewu radzić sobie praktycznie bez ścinania. Zauważono, że jeśli przywiążesz środkowy pęd do podpory, stożkowy kształt korony zwiększy się.

Cechy techniki rolniczej

Waldbrunn jest stosunkowo bezpretensjonalny, nie wymaga specjalnego podejścia. Gleba preferuje umiarkowanie żyzne, przepuszczalne, najlepiej o odczynie lekko kwaśnym. Lubi, aby ziemia była cały czas lekko mokra, ale pewnie przetrwa pewien okres suszy. Jak wszyscy zjadali, nie toleruje stojącej wilgoci w pobliżu korzeni.

Lepiej rozwija się w miejscach dobrze oświetlonych, które jednak cieniują przez co najmniej kilka godzin dziennie. Pewnie przetrwa spadek temperatury do -20 °, w innych przypadkach pożądane jest lekkie schronienie na zimę. Dotyczy to szczególnie bardzo młodych okazów.

Użyj w projektowaniu krajobrazu

Najczęściej w Europie świerk ten jest sprzedawany jako roślina doniczkowa. Idealnie pasuje do ogrodu skalnego, skalniaka, rewitalizuje niewielkie grupy nasadzeń. Może służyć jako krawężnik, ogrodzenie małej alejki. Zagubiony na dużej działce, ale świetnie prezentuje się w malutkich zakamarkach ogrodowych, nawet na balkonach i loggiach.

Jakby próbując nadrobić stracony czas, świerk Waldbrunn staje się popularną efedrą ogrodową, zdobiącą małe podwórka, domki letniskowe i ogrody skalne.