Odmiana winogron Victor
Hybrydowa odmiana winogron stołowych o nazwie Victor jest jedną z najlepiej wyhodowanych przez słynnego hodowcę amatorów V.N. Krainov z miasta Novocherkassk, obwód rostowski w Federacji Rosyjskiej. Przez wiele dziesięcioleci, począwszy od 15 roku życia, Wiktor Nikołajewicz zajmował się uprawą winogron na swoim terenie, ale zaczął tworzyć własne odmiany dopiero w 1995 roku. Dzięki znajomości z naukowcami znanego Wszechrosyjskiego Instytutu Badawczego Nauk Przyrodniczych imienia V.I. JA I. Potapenko, na nowym dla siebie polu, krajowy hodowca bardzo szybko zaczął wykazywać imponujące wyniki, jeden po drugim rodząc obiecujące formy hybrydowe o bardzo atrakcyjnym wyglądzie, które od razu zyskały popularność wśród winiarzy. W ciągu zaledwie półtora dekady aktywnych prac hodowlanych stworzył prawie pięćdziesiąt odmian winogron, z których wiele jest szeroko rozpowszechnionych wśród amatorów, a niektóre mogą nawet być uprawiane w nasadzeniach przemysłowych.
Victor został przedstawiony szerokiej publiczności na początku XXI wieku i szybko zyskał popularność dzięki dużemu rozmiarowi, atrakcyjnej kolorystyce i doskonałemu smakowi wcześnie dojrzewających pęczków i jagód. Hybryda stała się jednym z przedstawicieli słynnej „trójki Krainova” - wspaniałych odmian o nieco innych cechach morfologicznych roślin, ale bardzo podobnych do siebie gronach. Wszyscy - Transformacja, Rocznica Novocherkassk i Victor, pochodził z tej samej pary rodziców, w której słynna była wielkoowocowa i odporna na choroby Maskotka, a ojca - bezpestkowe winogrona selekcji mołdawskiej Promienny kiszmisz... Wybór rodziców nie zawiódł autora tych arcydzieł, dzięki czemu imię V.N. Krainova jest wpisana złotymi literami w historię krajowej uprawy winogron. Jego wybitne sukcesy skłoniły wielu winiarzy do pójścia za jego przykładem, a dziś nadal eksplorują i tworzą, tworząc coraz to wspanialsze odmiany tej pięknej rośliny. Oficjalne uznanie jego zasług polegało na tym, że dwie z trzech odmian „trojki” - Preobrazhenie i Jubilee Novocherkassk, odpowiednio w 2014 i 2016 r., Zostały wpisane do Państwowego Rejestru Osiągnięć Hodowlanych Federacji Rosyjskiej. Nie ma wątpliwości, że wcześniej czy później Victor też powinien tam być - winogrono, które w żaden sposób nie ustępuje pierwszym dwóm ani pod względem plonu, ani pod względem blasku jakości owoców, a nawet przewyższa je w prostocie.
Charakterystyka agrobiologiczna
Wigor krzewów jest wysoki. Korona pędu jest zielona z ledwo zauważalnym brązowym odcieniem, bez pokwitania. Liście są bardzo duże, zaokrąglone, pięciopłatkowe, umiarkowanie rozcięte. Górne boczne wycięcia są głębokie, otwarte, szczelinowe lub w kształcie liry, z wąskim otworem i zaokrąglonym dnem. Dolne nacięcia są ledwo zaznaczone lub ich nie ma. Wcięcie ogonkowe jest otwarte, sklepione, ze spiczastym dnem. Ząbki wzdłuż krawędzi blaszki liściowej są duże, w kształcie piły, z szeroką podstawą i zaokrąglonymi wierzchołkami. Kwiaty tej odmiany są biseksualne, dobrze zapylane własnym pyłkiem i nie mają skłonności do łuszczenia się jagód.
Kiście winogron są duże, ich średnia waga to 600-1000 gram, ale niektóre okazy dorastają do 2 kg, cylindryczno-stożkowe lub bezkształtne, mają średnią gęstość. Grzebień długi, łodygi jagód średniej długości, mocne, jasnozielone. Jagody Viktora są owalne, podłużne, często ze spiczastym końcem, bardzo duże, do 40, a nawet do 45 mm długości, do 28 mm średnicy i wadze 15-18 gramów. Wielkość jagód uzależniona jest od liczby jagód w gronie, na małych gronach pojedyncze winogrona osiągają długość 60 mm. Miąższ jest gęsty, mięsisty, harmonijny, szlachetny w smaku bez jasnych, specyficznych tonów. Skórka jest średnio gęsta, chrupiąca i zjedzona. Kolor jagód waha się od żółtawo-różowego do szkarłatnego; na powierzchni znajduje się niewielka ochronna woskowa warstwa jasnego koloru.Jest kilka nasion - 1-2 sztuki, po użyciu prawie nie są filcowane. Pozytywną cechą tej odmiany jest równomierne dojrzewanie jagód, pomimo imponujących rozmiarów gron. Uprawa może nadal wisieć na krzakach przez długi czas po nadejściu usuwalnej dojrzałości, bez pękania lub gnicia. Dzięki mocnej skórce jagody Victora są bardzo rzadko uszkadzane przez osy.
Winogrona są bardzo dobre do świeżego spożycia, ale nadają się również do robienia kompotów, dżemów, soków. Ma doskonałą prezentację, nadaje się do transportu na duże odległości i przechowywania w lodówkach. Szczególnie atrakcyjne dla kupujących są kiście, które osiągnęły jasny kolor, co jest zadaniem dla doświadczonego winiarza.
Okres dojrzewania uprawy jest wczesny. Okres wegetacji od pęknięcia pąków do dojrzałości usuwalnej wynosi 100-110 dni. Na południu zbiory można rozpocząć już na początku sierpnia. Jednocześnie dzięki niewielkiej ilości wymaganych temperatur czynnych (2200-2300 ° C) Victor bardzo dobrze radzi sobie w regionach dość północnych, aw tradycyjnych dojrzewają nawet skupiska pasierbów. Plon jest stabilny, ale umiarkowany. Z buszu zbiera się średnio 8–10 kilogramów winogron.
Odporność odmiany na mróz jest na poziomie innych odmian „trojki” (-22-23 ° С). Dojrzewanie pędów jest dobre. Płodność jest wysoka - na każdym pędzie kładzie się do trzech pędzli, których nadmiar należy usunąć. Przeciętna zawartość cukru w soku - 17 g / 100 m3. cm, kwasowość - około 8 g / litr. Proporcja kwasu i cukru w smaku jest harmonijna.
Cechy agrotechniczne
Wśród odmian wspaniałej „trójki Krainowa” Victor wyróżnia się najlepszą odpornością na tak szkodliwe choroby grzybowe jak mączniak, oidium, szara zgnilizna. Nie oznacza to oczywiście, że nie ma potrzeby z nimi walczyć, ale do zwalczania patogenów w normalnym, niezbyt mokrym roku wystarczą dwa profilaktyczne zabiegi fungicydowe. Brak jest informacji o odporności odmiany na filokserę, dlatego lepiej jest rozmnażać ją w regionach zakażonych tym szkodnikiem przez szczepione sadzonki na odpornym podkładzie. Na glebach wolnych od filoksery winogrona dobrze zakorzeniają się i rosną na własnych korzeniach.
Forma zagospodarowania krzewów uzależniona jest od warunków klimatycznych obszaru uprawy. W miejscach zagrożonych mrozem, gdzie temperatury nie są rzadkością dla danej hybrydy, winorośl formuje się tak, aby można ją było wygodnie i bez uszkodzeń okryć na zimę. Mogą to być ukośne kordony lub wieloramienne formacje wachlarzy, których głównym warunkiem jest niskie położenie nad ziemią, co ułatwia jesienne usuwanie winorośli z kraty. Na południowych szerokościach geograficznych, z ich łagodnymi zimami, można uprawiać rośliny na wysokim pniu, z potężnymi kordonami i gałęziami. Takie krzewy dobrze się rozwijają i dają znacznie większe plony.
Obciążenie krzewu winogronowego zgodnie z wybranym schematem zagospodarowania krzewu i objętość nagromadzonego wieloletniego drewna może się zmieniać - od 30 do 45 oczek na krzak. Długość przycinania nie jest istotna i zwykle przy formacjach wachlarzowych strzały owocowe odmiany są cięte długo (o 8-12 oczek), a na kordonowych, z licznymi ogniwami owocowymi - krótko (4-6 pąków) ).
Oprócz niebezpieczeństwa uszkodzenia przez zimowe mrozy Victor, ze względu na wczesny początek kwitnienia, istnieje ryzyko wystąpienia powracających wiosennych przymrozków. Dlatego w północnych regionach uprawy krzewy należy umieszczać po południowej stronie ścian, żywopłotów, płotów, co przynajmniej nieznacznie ochroni je przed zimnymi wiatrami. Najskuteczniejszym środkiem będzie ochrona winnicy, która zaczęła rosnąć, przy pomocy dymu z pożarów w te noce, kiedy przewiduje się, że temperatura spadnie poniżej zera.
Aby zapobiec przeciążeniu krzewów, wykonuj na nich zielone operacje na czas iz wysoką jakością, usuwając słabe i sterylne pędy, a co najważniejsze, dodatkowe kwiatostany, pozostawiając tylko jeden na każdy owocny pęd.
Jeśli chodzi o intensywność koloru kiści winogron, którą wielu chce osiągnąć, aby poprawić prezentację zbiorów, to według tych, którzy już uprawiają odmiany z Krainov Troika, uzyskują najlepszy kolor, gdy rosną w cieniu. Victor nie jest wyjątkiem.Na słońcu bukiety są pieczone, szybko dojrzewają, ale bez czasu na uzyskanie eleganckiego koloru skórki. Nie ma z tym problemów wśród winiarzy, którzy uprawiają tę odmianę w regionach północnych, niezbyt zepsutych przez słońce i letnie upały. Winiarzom strefy południowej pozostaje zalecenie niezbyt aktywnego rozjaśniania kiści, dając im możliwość uzyskania eleganckiego różowego koloru w cieniu ich własnych liści.
