Odmiana winogron Catalonia

Katalonia to jedna z najnowszych odmian hybrydowych winogron stołowych od krajowego hodowcy z Ukrainy Aleksandra Burdaka. Urodzona dosłownie kilka lat temu odmiana szybko zaczęła zdobywać popularność wśród amatorskich winiarzy i rolników, zarówno w ich ojczyźnie, jak iw naszym kraju. Głównym powodem zwiększonego zainteresowania nim jest bardzo wczesny okres dojrzewania gron, a także ich atrakcyjny wygląd, który pozwala określić hybrydę jako „handlową”. Dodatkowym atutem jest ciemny kolor jagód Katalonii, który jest znacznie mniej powszechny wśród ultra wczesnych odmian „jagody słonecznej”.

Nasza bohaterka została uzyskana przez skrzyżowanie rosyjskiej odmiany wielkoowocowej, popularnej w hodowli amatorskiej Maskotka z hybrydą Viktora Krainova - bordowego płaszcza. W rezultacie forma matczyna przekazała swojemu potomstwu geny zapewniające wielkoowocowe i porównawczą odporność na niekorzystne warunki wzrostu, a forma ojcowska odpowiadała za ciemną barwę i wczesną dojrzałość.

Oprócz opisanych zalet winogron ten wyróżnia się dużą witalnością i zdolnością krzewów do osiągania bardzo znacznych rozmiarów, łatwością rozmnażania, wysoką produktywnością, dobrym dojrzewaniem owoców i ich odpornością na pękanie. W Katalonii nie stwierdzono żadnych oczywistych i poważnych niedociągnięć, dlatego też formularz można z wszelkich powodów uznać za obiecujący i zasługujący na bardzo szeroką dystrybucję.

Właściwości agrobiologiczne

Rośliny wykazują dużą wigor wzrostu już od pierwszych lat po posadzeniu. Korona młodego pędu jest zamknięta, zielonkawo-jasne odcienie ze względu na średnio intensywne pokwitanie na nim. Młode liście są żółtawozielone z subtelnymi śladami pigmentacji antocyjanów. Pełnoprawny liść jest duży, zaokrąglony, składa się z reguły z pięciu płatków i charakteryzuje się dużym stopniem nieregularności. Profil liścia jest przeważnie płaski, czasem lekko pofalowany, powierzchnia gładka, bogata w zieleń, z wyróżniającymi się na tym tle jasnymi żyłkami. Górne boczne wycięcia są bardzo głębokie, otwarte, równoległe lub w kształcie liry ze spiczastym lub zaokrąglonym dnem. Czasami są zamknięte, z jajowatym światłem. Dolne wycięcia mają średnią głębokość, w większym stopniu są nieodłącznie związane z pojawieniem się kąta ponownego wejścia. Nacięcia na ogonki są otwarte, szeroko sklepione. Ogonki są dość długie, zielonkawo-czerwone. Zęby wzdłuż krawędzi blaszki liściowej są duże, trójkątne i mają kształt piły, ich boczne boki są wypukłe, a wierzchołki zaokrąglone. Kwiaty są biseksualne, dlatego nie ma problemów z zapylaniem nawet w niesprzyjających okresach kwitnienia. Jagody nie są podatne na groszek, a pąki i jajniki na szczotkach nie są podatne na wypadanie. Dojrzewanie winorośli rozpoczyna się wystarczająco wcześnie i do końca sezonu wegetacyjnego występuje z reguły na całej długości pędów. W tym samym czasie kolor biczów staje się czerwono-brązowy.

Rozmiar pęczków naszej bohaterki rośnie, gdy krzew dojrzewa i gromadzi wieloletnie drewno. Jednak już od pierwszego owocowania widać jego duże owoce, tk. nawet szczotki „sygnałowe” ważą około 400 - 500 gramów. Po kilku latach liczba ta może osiągnąć kilogram. W kształcie grona są przeważnie szerokostożkowe, ich gęstość jest średnia, dzięki czemu jagody są dobrze wentylowane i nie odkształcają się przy kontakcie ze sobą. Winogrona dopasowane do rozmiaru nadają pędzlom wyjątkowej elegancji i schludnego wyglądu. Grzebienie są dość długie, mocne, choć trawiaste, jasnozielone z plamami różowawego odcienia. Jagody są owalne, bardzo duże, do 38 mm długości i do 24 mm średnicy, przy średniej wadze 12-15 gramów. Na zewnątrz są pomalowane na kolor czerwono-fioletowy i pokryte gęstym nalotem szarej śliwki ochronnej. Miąższ jest gęsty, chrupiący, przyjemnie orzeźwiający w smaku, z nutą wiśni w posmaku.Zawartość cukru w ​​soku z jagód jest bardzo zróżnicowana w zależności od terminu zbioru i wynosi około 16 - 19 g / 100 ml. Wskaźniki kwasowości dającej się miareczkować nie są wskazane, jednak sądząc po harmonijnym smaku winogron, nie ma problemów z nadmierną kwasowością. Skórka owocu jest mocna, dobrze chroni go przed uszkodzeniami, ale jednocześnie jest stosunkowo łatwa do przeżucia. Wcześnie zebrane winogrona mogą mieć lekko cierpką skórkę, co nieco psuje doznania kulinarne tej odmiany. Nasiona są obecne w jagodach, ale nie są szczególnie wyczuwalne w dużej ilości miąższu. Ogólne oceny degustacyjne Katalonii są powyżej średniej, jednak według tego wskaźnika przegrywa ona oczywiście z najlepszymi odmianami.

Uzyskany plon jest używany głównie w postaci świeżej. Duże ilości naszej bohaterki trafiają na rynek, gdzie cieszą się dużym powodzeniem u klientów, nie zatrzymując się na półkach dzięki wspaniałemu wyglądowi bukietów. Rolnicy szczególnie doceniają w nim wczesną dojrzałość, ponieważ z tego powodu udaje im się sprzedawać winogrona w okresie wysokich cen, zapewniając tym samym większą opłacalność uprawy w porównaniu z późniejszymi odmianami. Ważną kwestią jest dla nich doskonała przenośność owoców, która pozwala nie martwić się o bezpieczeństwo prezentacji po przewiezieniu ich na duże odległości. Amatorscy winiarze, uprawiający „jagodę słoneczną” na własne potrzeby, również nie omijają Katalonii. Urzekają ich bezpretensjonalność w uprawie formy i jej wysoka wydajność. Jednocześnie nadwyżki winogron zawsze można wykorzystać do domowej konserwacji, zwłaszcza że nasza bohaterka będzie produkować bardzo bogate kolorystycznie kompoty, konfitury, dżemy i marynaty. Zimą, w okresie niedoboru wielu witamin i minerałów, preparaty te z pewnością zachwycą nie tylko smakiem, ale także dobrodziejstwami dla organizmu.

Okres dojrzewania gron Katalonii jest bardzo wczesny. Od dnia, w którym pąki budzą się na roślinach wiosną, do nadejścia możliwej do usunięcia dojrzałości jagód, mija tylko 90 - 100 dni, a suma aktywnych temperatur w tym czasie 2100 - 2200 ° C. W tradycyjnych regionach uprawy winorośli zbiory można rozpocząć od końca lipca, jednak najlepsze warunki gastronomiczne winogron osiągają nieco później. Dodatkowo należy zaznaczyć, że ze względu na krótki okres wegetacyjny i skromne zapotrzebowanie na dostarczanie ciepła nasza bohaterka ma otwartą drogę do przemieszczania się na północ, w rejony centralnej Rosji, gdzie będzie miała czas na dojrzewanie do jesienne przymrozki. W szczególności niezbędny do tego poziom SAT można w pełni zapewnić na szerokościach geograficznych takich miast jak Czelabińsk, Kazań i Moskwa, ale tutaj na pierwszy plan wysuwa się kwestia ochrony nadziemnej części krzewów zimą. Zimotrwalosc winorośli w tej odmianie nie przekracza -23 ° C, dlatego też jej uprawie w rejonach narażonych na mróz musi koniecznie towarzyszyć mocne schronienie krzewów na zimę.

Odmiana wcześnie wchodzi w okres owocowania. Dosłownie w drugim roku po posadzeniu sadzonkami samoukorzenionymi lub w trzecim roku, pod warunkiem użycia sadzonek szczepionych, można spodziewać się pojawienia się pierwszych gron „sygnałowych”, po których produktywność będzie aktywnie rosła z każdym sezonem. Plon z dojrzałych, dobrze rozwiniętych krzewów jest wystarczająco wysoki, aby zadowolić nawet najbardziej wyrafinowanego winiarza. Te rośliny, które mają zdolność gromadzenia wystarczającej ilości starego drewna, a dzięki temu tworzą bardzo duże owoce, są szczególnie obfite w zbiorach. Jednak w tym przypadku hodowca będzie musiał ostrożnie podejść do kwestii racjonowania liczby pędów na krzakach i liczby położonych na nich szczotek.Tak więc przy przycinaniu wiosennym optymalny poziom obciążenia jest uważany za wskaźnik 35-40 oczu. Strzały owocowe podczas tego zabiegu są umiarkowanie skracane - do 5 - 7 pąków. Po rozpoczęciu wzrostu pędów konieczne jest oderwanie tych z nich, które okazują się sterylne lub zbyt słabe, a następnie przerzedzenie dodatkowych kwiatostanów żyznych winorośli, pozostawiając tylko jeden na każdy pęd. Po skrupulatnym przeprowadzeniu tych operacji racjonowanie plonów można uznać za zakończone.

Dojrzałe kiście tych winogron są w stanie długo wisieć na krzakach ze względu na dobrą odporność jagód na pękanie. W tym okresie owoce nadal gromadzą cukier, w pełni wykorzystując swój potencjał gastronomiczny. Osy i inne owady nie są szczególnie zainteresowane Katalonią, więc w większości przypadków można obejść się bez ich ochrony. Grona prawie nie są też uszkadzane przez szarą zgniliznę, a nasza bohaterka wykazuje również zwiększoną odporność na inne choroby grzybowe. Pod tym względem zabiegi fungicydowe przeciwko pospolitym patogenom mogą mieć jedynie charakter zapobiegawczy i być ograniczone do 2-3 powtórzeń na sezon.