Motyw odmiany gruszki

Tematem jest gruszka z owocami wczesnej jesieni, wyhodowana w 1909 roku w mieście Chabarowsk poprzez zapylanie kwiatów bałtyckiej odmiany Finlyandskaya żółta pyłkiem gruszki Ussuri. Autor odmiany: A.M. Lukashov. W 1917 roku odnotowano pierwsze owocowanie sadzonek mieszańców. Następnie z tej mieszańcowej rodziny przydzielono 4 nowe odmiany - Lida, Olga, Polya i Tema. Pod wspólną nazwą „Lukashovka” odmiany te stanowiły podstawę upraw gruszek na Dalekim Wschodzie. W 1947 roku gruszka tematyczna została przeniesiona do testu państwowego iw tym samym roku została podzielona na strefy w regionach Zachodniej Syberii (region Omsk, terytorium Ałtaj) i Dalekiego Wschodu (region sachaliński, terytoria nadmorskie i chabarowskie).

Ze wszystkich powyższych 4 odmian Tema jest najbardziej owocowa i zajmuje wiodącą pozycję pod względem rozpowszechnienia: jest aktywnie uprawiana na terytoriach Primorskiego i Chabarowskiego, w południowej części regionów Amur i Sachalin, a także w Żydowskim Autonomicznym Region. W formie zwrotki gruszka ta jest hodowana wzdłuż trasy głównej linii Bajkał-Amur do Komsomolska-nad-Amurem, w północnych regionach regionu Amur i terytorium Chabarowska. Niewielki udział nasadzeń przypada na ogrody zbiorowe położone w dolnym biegu Amuru i wybrzeża Ochockiego. Poza Dalekim Wschodem nasadzenia tej odmiany znajdują się w zachodniej i wschodniej Syberii, Transbaikalia, a także na terytorium Ałtaju po Ural.

Na Terytoriach Primorskim i Chabarowskim, w gospodarstwach sadowniczych i warzywniczych oraz sadach sadowniczych, udział „Łukaszówki” (łącznie z Temą) stanowił wcześniej do 50% wszystkich upraw paleniskowych. Największe plantacje są nadal skoncentrowane na terytoriach Chabarowska i Primorskich. W ogrodach zbiorowych mieszkańców miast i ogrodach przydomowych ludności wiejskiej „lukashovka” jest również wszędzie.

Drzewa są energiczne, szybko rosną i osiągają duże rozmiary. Korona jest często rozłożysta, średnio zagęszczona, szeroka, w kształcie kulisto-piramidalnym. Gałęzie szkieletowe charakteryzują się wyładowaniem okrężnym względem pnia (to znaczy kilka gałęzi odchodzi od jednego punktu w różnych kierunkach jednocześnie, takie punkty nazywane są „okółkami”, prościej - węzłami) pod ostrym kątem. Na pniu i szkieletowych gałęziach korony o łuszczącym się, brązowym kolorze.

Pędy dobrze rozwinięte, proste, koloru brązowozielonego. Pąki lekko wystające, zaokrąglone; tworzenie się pąków owocowych następuje na rocznych przyrostach w postaci prostych loków i włóczni. Na pędach jednorocznych liście są jajowate, z prawie klinowatym, ostro zakończonym wierzchołkiem; blaszka liściowa ma lekko zakrzywiony kształt i zaokrągloną podstawę. Brzegi liści są drobno ząbkowane. Górna strona liści z błyszczącym połyskiem, pomalowana na kolor ciemnozielony, dolna - w kolorze jasnozielonym, z lekkim pokwitaniem na nerwach środkowych. Ogonki są cienkie, długie, wełniste.

Kwiaty są średniej wielkości, monochromatyczne, białe; kolumna słupków sklejona ze sobą u podstawy, znajdująca się poniżej poziomu pylników, w kolorze brązowym. Szypułki są średniej grubości, długie, z lekkim pokwitaniem.

Wśród owoców „lukashovka” odmiany Tema są największe rozmiary: średnie i duże. Gruszki zebrane z młodych drzewek ważą średnio 150-200 g; w momencie masowego owocowania owoce stają się nieco mniejsze, ich średnia waga wynosi 110 - 130 g; największe okazy mogą osiągać 350 - 400 g. Owoce mają kształt szerokiej gruszki, lekko nierówne. Kolor główny to jasnożółty, kolor powłoki tworzy się po słonecznej stronie w postaci matowego, słabo pasmowawego pomarańczowoczerwonego rumieńca. Skóra jest gładka, matowa, lekko szorstka, z licznymi, ciemnymi nakłuciami podskórnymi. Lekko zakrzywione szypułki, grube, raczej długie (2 - 4 cm), często ukośne. Lejek jest płytki, wąski, żebrowany, utworzony przez nierówne występy. Spodek jest mały. Otwarty kubek. Serce jest górne, małe, ostro zarysowane, wrzecionowate.Komory nasienne typu zamkniętego. Nasiona są średnie, jajowate, jasnobrązowe.

Miąższ drobnoziarnisty, barwy białej, średniej gęstości, konsystencji luźnej, soczysty, zadowalający smak słodko-kwaśny z cierpkością, lekko cierpki, bardzo aromatyczny. Pod względem składu chemicznego owoce Themes zawierają: sumę cukrów (10,9%), miareczkowalnych kwasów (1,0%), garbników (0,6%), substancji pektynowych (0,3%), kwasu askorbinowego (19,5 mg / 100 g) .

Okres dojrzałości usuwalnej owoców przypada na pierwszą dekadę września. W warunkach Chabarowska owoce dojrzewają na początku września; w Krasnojarsku zbiory odbywają się około 10 września; w Czelabińsku owoce dojrzewają w pierwszej połowie sierpnia. Dojrzałe gruszki mają tendencję do silnego pękania, zwłaszcza podczas burzowych wiatrów w porze monsunowej.

Okres dojrzewania konsumenckiego rozpoczyna się po 3-5 dniach dojrzewania, okres świeżego przechowywania zwykle nie przekracza 20 dni. Jednak w warunkach przechowywania podczas tworzenia sztucznego klimatu owoce są przechowywane przez około 2 miesiące. Gruszki są używane głównie do spożycia na świeżo, ale z owoców tej odmiany można również przygotować kompoty, soki, dżemy, wino owocowe, marynowanie i płaty. Ogólny poziom zbywalności owoców sięga 90% (w tym 50% dla pierwszego gatunku).

Temat dotyczy samozapłodnienia gruszek. Najlepszymi dla niej zapylaczami mogą być odmiany: Olga, Polya, Palmira.

W momencie owocowania drzewa wkraczają po 3 - 4 latach od zaszczepienia, okres pełnego owocowania rozpoczyna się po 6 - 8 latach. Owocowanie jest stabilne, roczne. Wydajność kształtuje się na średnim poziomie: w sadach towarowych o dużej powierzchni - 120 c / ha maksymalna dawka to 260 c / ha. W warunkach szkółkarskich owoców i jagód im. Łukaszowa dla 32-letniego okresu obserwacji (wiek drzew od 5 do 37 lat), łączny plon z drzewa wyniósł 2362 kg owoców.

Zimotrwalosc i odporność odmiany na oparzenia są na wysokim poziomie, z zastrzeżeniem podwyższonego położenia. Ale drzewa rosnące na niskich, bezodpływowych równinach są podatne na zamarzanie. Odporność na parcha jest wysoka. Jednak drzewa mogą zostać uszkodzone przez ćmy i ćmy.

Do głównych zalet tematu gruszka należą: stosunkowo wysoki poziom zimotrwałości i odporności na spalanie, dość duże rozmiary owoców na Syberię i Daleki Wschód, wysoka handlowość owoców, roczne owocowanie, stosunkowo wysoka produktywność, dobra odporność na podmoknięcie i brak wilgoci w glebie.

Do wad należą: mierny smak owoców, krótki okres świeżego przechowywania, skłonność dojrzałych owoców do linienia.

Odmiana ta jest często wykorzystywana w pracach hodowlanych pod względem zimotrwałości, plonu i wielkości owoców nie tylko na Dalekim Wschodzie, ale także poza nim w nowych północnych strefach ogrodnictwa.